Gdy z krypty wciąż cię woła głos,
Kości leniwie toczą się,
I wyznaczają kruchy los,
Postaci co przemierza mgłę,
Niewinnych bronić, tępić zło,
i z orków usypywać stos,
Z wyrazem dumy brzękać w szkło,
To słodki bohaterów los,
Choć podłoga w dół ucieknie,
Prosto w macki beholdera,
Mistrz o rzuty znów się wścieknie,
DnD! Tak jest! Popieram!
Powstałe pod wpływem inspiracji zawiłym poematem Uro Borosa... ;)
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Maniaki z was. :P Ale wiesz, ze jak odłozysz książki na półkę to jesteś w prawdziwym świecie? (Jak to bylo w "Maskaradzie" - "nie jesteś wampirem!")
OdpowiedzUsuńA właśnie, że jestem!
OdpowiedzUsuń